Publikacja pt. Urbanistyka oddolna: Koszmar partycypacji a wytwarzanie przestrzeni porusza temat oceny skutków prowadzonych współcześnie polityk miejskich, szczególnie w odniesieniu do tzw. koszmaru partycypacji. Wpisuje się w debatę dotyczącą zjawisk takich jak miejskie konflikty społeczne, rewitalizacja przestrzeni zurbanizowanej, problematyka planowania przestrzennego i polityki mieszkaniowej. Autor analizuje problem gentryfikacji w Polsce i jej związków z programami rewitalizacji.
Książka poszukuje odpowiedzi na pytania stojące przed wszystkimi aktorami organizującymi procesy polityki miejskiej i rewitalizacji w Polsce:
- Czy partycypacyjne wytwarzanie przestrzeni sprawdza się w praktyce?
- Czy rezultatem urbanistyki oddolnej, czyli angażowania aktorów takich jak artyści, ruchy miejskie i mieszkańcy osiedli nieformalnych, jest zawsze poprawa jakości życia i wzmacnianie społeczności lokalnych?
- Czy może niekiedy zamienia się w „koszmar partycypacji” oraz podporządkowuje przestrzeń miejską najbardziej uprzywilejowanym aktorom operującym w miastach?
Autorskie badania wykorzystane w książce przeprowadzono na przykładach oddolnego wytwarzania przestrzeni w Warszawie, Nowym Jorku i Stambule.
Dr Łukasz Drozda – urbanista i politolog. Adiunkt w Instytucie Profilaktyki Społecznej i Resocjalizacji UW. Absolwent studiów doktoranckich z polityki publicznej w Kolegium Ekonomiczno-Społecznym SGH, inżynierskich z planowania przestrzennego na Wydziale Leśnym SGGW oraz magisterskich z politologii w Instytucie Nauk Politycznych UW. Badacz zjawisk konfliktowych towarzyszących procesowi społecznego wytwarzania przestrzeni. Laureat stypendiów Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego oraz Polsko-Amerykańskiej Fundacji Wolności „PhDo w Stoczni”. Opublikował m.in. książki: Lewactwo. Historia dyskursu o polskiej lewicy radykalnej (2015), Uszlachetniając przestrzeń. Jak działa gentryfikacja i jak się ją mierzy (2017), Dwa tysiące. Instrukcja obsługi polskiej urbanizacji w XXI wieku (2018).
